بهره گيري عزيز نسين از عنصر فضاي شهري و ترسيم مدار فرهنگي پيرامون آن، ميز يك كارمند را به شاخصي براي مشاهده نابساماني هاي موجود در تركيه در حال گذار به مدرنيته تبديل مي كند. تصاوير و شخصيت پردازي واقع گرايانه، خواننده را از انتزاع مسموم و حاكم بر ادبيات دور مي سازد.